Het digitale kinderboek van Ridder Bram

Lees zonder boek

Ridder Bram

Bram is een jongen van 8 jaar en hij heeft last van de grote vakantie. Hoezo, last? Ja echt wel, zes weken vrij en niets doen. Brrr.. wat baalt hij.

Zijn vriendje Fouad is naar Marokko vertrokken met zijn hele familie. Bram heeft nog staan zwaaien tot het busjesautootje helemaal volgepakt was weggereden.

Ook zijn zusje van 6 jaar is op vakantie bij opa en oma. Bram wilde niet mee er moet toch iemand voor zijn moeder zorgen? Mama gaat iedere morgen werken in het ziekenhuis, ze zorgt daar voor de zieke mensen. Bram weet heel goed waar het ziekenhuis is, dat is maar tien minuutjes lopen vanaf zijn huis.

Ze gaat iedere morgen om acht uur weg en komt om half twee weer thuis.

Omdat Bram al 8 jaar is mag hij alleen blijven, maar buurvrouw Mieke komt af en toe eens kijken en dat vindt hij prima. Mieke is erg leuk en heeft soms hele leuke ideeën om te spelen. Maar nu gaat hij eerst maar eens naar Jos, dat is ook zijn beste vriend.

Jos woont precies achter hun huis. Als hij de tuin uitloopt en dan weer een poortje door staat hij bij Jos in de tuin.

Hij klopt op de tuindeur en Jos zijn moeder laat hem binnen.
“Dag mama Jos,” zegt Bram, “is Jos thuis?”

“Loop maar naar boven”, zegt ze. “Hij is met zijn trein aan het spelen.”

Bram kijkt om het hoekje van de deur en ziet daar een hele mooie trein rijden. Rood en geel. “Hoi!” roept hij. “Heeft pap Jos samen met jou de treinrails gemaakt? Wauw da’s mooi! Mag ik meedoen?”

Samen spelen ze totdat Jos zijn moeder roept voor een tandartsbezoekje. Bram gaat naar huis terug. Hij heeft wel trek gekregen in een boterham met pindakaas. In de keuken maakt hij een lekkere boterham met dubbele pindakaas en een beker melk. Nu nog zijn lievelingsboek en hup op de bank. Zijn boek gaat over draken die heel gevaarlijk zijn. Ze eten andere dieren op en soms ook mensen. Uit hun neus komt rook en ze hebben van die enge gele ogen, maar Bram is niet bang voor ze. Nee, hij is een stoere vent die voor zijn moeder moet zorgen. Als er een draak komt dan zal hij hem verslaan en zijn moeder redden.

Plotseling hoort hij de bel en dan direct de sleutel in het slot.

Hoi, dat is Mieke. Mieke komt gezellig bij hem op de bank zitten en vraagt wat hij gedaan heeft vanmorgen. Bram vertelt van de trein van Jos. Zo mooi en dat hij er ook mee heeft mogen spelen.

“Welk boek ben je aan het lezen?” vraagt Mieke.

“Oh, ik zie het al, je allerliefste boek over draken.”

“Weet jij dat draken uit de grond komen?” vraagt Mieke.

“Haha,” lacht bram, “Nee Mieke, een draak komt uit een draken-ei.” — “Welnee joh, ik heb bij mij in de tuin een drakenplantje gevonden. En als hij groeit, en dat gaat snel hoor, dan komt er een babydraakje uit. Wil je het zien?”

Natuurlijk wil hij dat, al gelooft hij er niet veel van. Mieke vertelt wel vaker mooie verhalen. Ze lopen door de heg tussen de tuinen van Bram en Mieke door. “Daar!” roept ze, “Daar staat het!” Bram kijkt en kijkt. Hij knijpt zijn ogen tot spleetjes en tuurt naar de plek die Mieke wijst. Hij ziet niets. Mieke gaat op haar knieën op het gras zitten en met haar neus bijna op de grond wijst ze iets aan. “Kom dan Bram, je moet hier kijken.” En ja hoor, hij ziet een piep, piep klein plantje. Het is niet groter dan zijn pinknagel.

“Haha Mieke, jij kan mooie grapjes maken. Daar komt geen enkel draakje uit hoor, droom jij maar lekker verder. Ik ga in mijn boek kijken.” — “Oké,” zegt Mieke, “kom over drie dagen nog maar eens kijken en je zult het wel zien jongetje”. Mieke heeft altijd gelijk. Glimlachend loopt ze naar binnen.

Bram duikt in zijn boek. Spannend hoor, er staan veel plaatjes in. Mama heeft het al zo vaak voorgelezen. Bram kent het verhaal al helemaal uit zijn hoofd.

Hij droomt een beetje weg. Als hij nu ook eens een ridder kon zijn. Hij zou dan vechten met een zwaard om zijn moeder te redden van de draak. En ook Mieke, die mag ook niet opgegeten worden. Maar ik kan geen ridder zijn, dacht Bram. Die hebben een helm op en een zwaard. Sommigen dragen ook een cape om hun schouders, dat staat super stoer.

Zou er in de schuur nog hout liggen? Bram gaat meteen zoeken. Hij vindt een paar stukken hout van een eetkamerstoel die stuk is gegaan, daar kan hij wel wat mee. Nu nog een stukje touw. Hij legt alles op de tuintafel en legt de langste stok eerst op tafel. Daarna een klein stokje. Het lijkt wel een kruis, maar zo moet het. De punt het langste en het handvat het kortste. Nu het touw vastbinden. Bram steekt het puntje van zijn tong uit zijn mond en knoopt een prachtige strik. Maar nee, het blijft niet zitten. Misschien zo? Of zo? Steeds weer valt zijn zwaard uit elkaar.

Hij baalt, eigenlijk zou ik het met spijkers aan elkaar moeten timmeren, maar dat mag niet van mama…

Hee Mieke! Misschien wil zij wel helpen!

Hij schiet weer door de heg en roept haar. Ze komt naar buiten met 2 glazen limonade. “Ik wilde net naar je toekomen, wat is er?”

“Kan jij mijn zwaard met spijkers vast timmeren?”

“Wauw, wil jij zelf een zwaard maken, wat knap! Ik kan niet timmeren, maar ik heb wel de spullen ervoor. Wat wil je dat ik ga halen?”

“Drie spijkers en een hamer”, zegt bram.

“Komt voor elkaar, Ridder Bram!”
Hij glimlacht. Kijk daarom is Mieke zo leuk, ze speelt gewoon mee met hem. Als Mieke terug komt gaat Bram aan de slag. Hij slaat de spijkers er goed in.
“Zo mijn zwaard is klaar.”

Mieke kijkt verrast en bewonderd zijn kunstwerk: “Wauw, dat is knap Bram. Dat jij dat kan!”

Dan hoort Bram de deur open gaan. Het is mama. Ze is klaar op haar werk. “Jippie!!” roept Bram. Hij laat mama direct zijn zwaard zien en verteld dat Mieke hem geholpen heeft. En dat ze een drakenplantje in de tuin heeft staan. Mama lacht om zijn enthousiasme: “Haha, rustig knul. Maag ik even gaan zitten en wat koffie drinken?”

“Kom maar mam,” zegt Bram, “ik zet voor jou en Mieke een kopje.”

In de middag gaan mama en Bram naar de winkels. “Wat wil jij eten?” vraagt mama. “Pizza”, zegt bram meteen. Hij is dol op pizza. “Oké, maar morgen eten we bloemkool, goed?” Bram vindt het best.

De volgende morgen valt de deksel van het afvalbakje op de grond. Boem! Stuk. “Jammer,” zegt mam, “gooi jij dat straks in de afvalbak?” Mam zegt doei en gaat weg naar het werk. Bram gaat eerst naar beneden om boterhammen te eten. Dan wassen en aankleden. Als hij in de badkamer komt ziet hij de deksel van de afvalbak liggen. Hee, dat kan een mooie helm worden..

Hij pakt een zwarte stift en tekent bovenop de helm een grote B.

Hij zet de helm op zijn hoofd en tja.. te groot. Maar Bram weet er wel raad mee. In de schuur ligt touw. Die bindt hij om zijn hoofd en onder zijn kin. En ja.. nu blijft de helm zitten. Bram bekijkt zichzelf eens goed voor de spiegel en is zeer trots op zijn werk. Nu naar boven. Daar ligt nog een rode lap van het gordijn. Mama wil daar kussentjes van maken, maar Bram weet zeker dat hij er even mee mag spelen. Kijk daar op het tafeltje naast mam haar bed. Bram slaat de lap rode stof om zijn schouders en dan nog een riem eromheen. Ja ja, een echte ridder. Met zijn mooie verkleedkleren aan gaat hij op de bak zitten, met zijn draken boek. Hij kijkt goed naar de plaatjes of hij niets vergeten is. “Geloof het niet..”, mompelt Ridder Bram.

Dan hoort hij de sleutel in het slot. Bram schrikt, maar dat hoeft natuurlijk niet want hij is nu de ridder. Hij pakt zijn zwaard en staart naar de deur. Wie zou er binnen komen? Mam niet, die is op haar werk. De deur piept langzaam open en er komt een klein hoofdje tevoorschijn, met een brilletje en een brede glimlach. Pfffft.. het is Sonja, gelukkig! Bram was toch wel een beetje angstig, maar sonja is lief. Ze helpt mama met het huis schoonmaken.

“Hai Bram”, zegt ze. En dan is ze stil, ze kijkt verbaast en ook wat angstig. “Sorry, sorry..” zegt ze, “ik dacht dat Bram hier was. Ik wist niet dat er ook een ridder hier aan het logeren was. Neemt u mij niet kwalijk meneer de ridder!”

Bram moest erg lachen. Die gekke Sonja.
“Ik ben het… Bram… Ik woon hier.”

“Nee, nee..” zei Sonja, “Dat kan niet, meneer. U bent een ridder en Bram is een jongen. Het spijt me dat ik u stoor, ik ga boven wel vast schoonmaken.”

En weg was het hoofd van Sonja.

Bram zat nog te grinneken op de bank. Haha, ze dacht echt dat hij een ridder was. Gauw deed hij zijn cape en helm af en ging naar boven.

“Sonja?” riep hij “Ik ben het echt, Bram.”

Sonja’s hoofd kwam om de hoek van de badkamerdeur.
“Ha Bram,” zei ze, “ik ben net binnen maar beneden zit een ridder, ken jij die misschien? Ik heb hem nog nooit bij jou thuis gezien maar hij zag er wel vriendelijk uit. Geen boef of zo.”

Bram moest vreselijk lachen. Haha, die Sonja!
“Dat was ik joh! Ik ben soms Ridder Bram. Zal ik mijn kleren eens pakken?”

Bram liet zijn spullen zien en vertelde het verhaal van het drakenplantje, het zwaard, de helm en het kleed.
Sonja vond het prachtig. “Weet je wat? Ik maak de badkamer schoon en dan kom ik naar beneden. Ik maak voor jou dan speciale Ridder-chocomelk”

Oeh, dat heeft Bram nog nooit op. Hij gaat naar beneden om zijn mooie boek te pakken. Na een kwartiertje zitten ze saampjes aan het ridderdrankje. Hmm.. da’s lekker! Chocomelk met hagelslag, echte ridderdrank!

Dan gaat Sonja weer verder met haar werk. Bram gaat de tuin in. Hij is erg nieuwsgierig geworden naar het plantje. Door de heg staart hij op de grond. Zijn ogen schieten van links naar rechts. Ja kijk daar, daar is het! Wauw, een echt drakenplantje. Het kopje komt al boven het gras uit, net alsof het slaapt. Hij blijft stil staan kijken. Wat een mooi kopje heeft dit draakje, zou hij dadelijk wakker worden?

Nee, er gebeurt niets. Helaas, misschien morgen.

‘s Middags gaat hij met mama naar zwemles. Bram gaat graag naar het zwembad. Je mag daar op het einde van de les lekker spelen.

Na het eten bekijkt mama de ridderspullen. Ze is heel erg verbaasd dat Bram zo goed nadenkt over ridderkleding.

De volgende ochtend om zeven uur hoort Bram mama in de badkamer. Ze zegt dat hij nog lekker moet blijven liggen, het is nog veel te vroeg. Bram valt weer in slaap en droomt van een plant die telkens als je er langs loopt, vuur spuwt. Je moet dan heel goed oppassen dat je voeten niet verbranden.

Als hij wakker is gaat hij lekker onder de douche, trekt meteen zijn ridderkleding aan en in de keuken eet hij een boterham met appelstroop. Dan glipt hij weer door de heg om naar het plantje te kijken. Nu schrikt hij toch even. Het hoofdje is groter geworden. Wauw, het lijkt wel of er echte oogjes inzitten. Het kopje is gedraaid naar de zon. Hij gaat wat dichter bij staan, maar kan het nog niet helemaal goed zien. Hij bukt zich voorover en ruikt met zijn neus voorzichtig aan het kopje. Plotseling… komt het kopje naar voren. De oogjes kijken hem fel aan. Een soort mondje gaat open. Wil het in Brams neus bijten? Van schrik valt hij achterover in het gras.

Pfoe.. wat was dat nu? Zijn hart bonst in zijn keel. Zijn helm vliegt eraf. Snel zet hij het weer op zijn hoofd, kruipt achteruit en dan gebeurt er iets vreeemds. Er komt een mier aangekropen langs de steel omhoog zo naar het mondje en ineens… gaat de mond open en… weg mier! Het drakenplantje heeft opgegeten! Bram blijft versteend zitten kijken

Even verderop loopt een torretje. Zijn neusje ruikt wat lekkers, lijkt het wel. Hij loopt recht op het drakenplantje af, kruipt langs de stengel omhoog, verdwijnt in de bloem en hap.. weg is het torretje! Bram is sprakeloos.

Nog nooit heeft hij zo iets vreemds gezien, maar hij weet nu wat hij wil worden. Boem.. zomaar als een donderslag schiet het door zijn ridderhelm: Hij wordt redder van insecten, daar zijn ook vast ridders voor nodig. En iedere dag zit Bram al vroeg bij de drakenplant om alle insecten een andere weg te wijzen, met een boog om de plant heen. Natuurlijk heb je nog altijd van die eigenwijze beestjes die toch de verleiding niet kunnen weerstaan en tja.. die worden dan opgegeten door de drakenplant.

Ridder Bram heeft heel wat te vertellen in de kring op school als de vakantie voorbij is. Een echte ridder die insecten de weg wijst.